Witam wszystkich,
jest to mój pierwszy post na forum, mam problem, pozwólcie że go opiszę.

Mam 20 lat,  od ok pół roku pracuję w niewielkiej firmie a moją szefową jest atrakcyjna 38letnia  Alicja.  Ala ma córkę 3 lata młodszą ode mnie, od 5 lat wychowuje ją sama. Jej facet ją zostawił.
O samego początku się polubiliśmy, nie miałem większych problemów w nawiązaniu bliższego kontaktu ze względu na ogólnie przyjęte dość luźne stosunki na linii szef-pracownicy.
Początkowo nasze relacje był koleżeńskie, aczkolwiek bliższe niż jej stosunki z resztą załogi.
Z biegiem czasu zaczęliśmy się do siebie zbliżać, zaczęła coraz bardziej mnie pociągać. Zacząłem delikatnie stosować dotyk, z początku reagowała drażliwie lecz później na jej twarzy pojawiał się uśmiech. Po kilku miesiącach usłyszałem od niej że jestem niezwykle atrakcyjnym facetem. W rozmowach z nią poruszałem tematy związane z seksem, podpuszczałem ją i podkręcałem, ku jej zadowoleniu.
  Na chwile obecną wiem że tylko krok dzieli nas od seksu. Jest niesamowicie pociągająca. 
Problem w tym że jest to kobieta bardzo  samotna, widzę że pragnie kogoś i cierpi z tego powodu. Z jednej strony sprawia wrażenie, że  ma ochotę na kilka niezobowiązujących numerków. I takie podejście prezenuje.  Sama żartowała że 'wychodzić za mnie nie będzie'.
A z drugiej strony mam wewnętrzne obawy, że po tym jak dojdzie do seksu raz, drugi, trzeci to ona będzie chciała zatrzymać mnie na dłużej. Ala potrafi się bez powodu obrazić na mnie, na cały świat itp. Jest trochę niestabilna.    Obawiam się że gdy zechcę zakończyć łóżkową przygodę moje życie zawodowe stanie się koszmarem. Normalnie Ala nie sprawia wrażenia kobiety zdolnej do tego i jej zachowanie zupełnie tego nie wróży, jest w stosunku do mnie w porządku i sobie ufamy. Lecz wiadomo, nie jeden się wkopał z romansem z szefową. A 20 letni facet nie ma zamiaru spędzić reszty życia z 38 letnią dzieciatą laską będąc terroryzowanym groźbą utraty pracy (a taki obrót zdarzeń zakładają blogerzy poruszający podobne tematy) . Lecz równie dobrze wszystko może ułożyć się bajecznie. Z góry przepraszam za chaotyczną składnię lecz przerzuciłem na ekran nocny wylew myślowy. Wiec zastanawiam się czy warto zaryzykować czy może zostać na etapie na którym jesteśmy?